Ο όσιος Βενέδικτος

Βενέδικτος! Είναι λατινική λέξη και σημαίνει στα Ελληνικά ευλογημένος. Και πραγματικά ο όσιος Βενέδικτος υπήρξε ευλογημένος άνθρωπος. Είναι άγιος της Εκκλησίας. Θεωρείται ο θεμελιωτής του μοναχικού βίου στη Δύση. Είναι εκείνος πού συν­έταξε «τον καταστατικό χάρτη του Δυ­τικού Ορθοδόξου Μοναχισμού» με βάση τα έργα των Πατέρων, του Μ. Βασι­λείου και των όσιων Κασσιανού και Παχωμίου.

   Γεννήθηκε περίπου το 480 μ.Χ. στην επαρχία Νουρσίας τής Ουμβρίας στα Απέννινα Όρη τής Ιταλίας από γονείς πλουσίους και ευσεβείς. Στη Ρώμη ε-σπούδασε γράμματα χωρίς νά επηρε-ασθή από την χλιδή της. Ενωρίς αι­σθάνθηκε μέσα του πόθο άφιερώσε-ως στον Χριστό. Σε ηλικία 20 ετών ά­φησε γονείς, πατρίδα, περιουσία και με ισχυρή τη φλόγα τής αγάπης του προς τον Κύριο ξεκίνησε για το μεγάλο του όραμα.

Στα όρη των Άβρούζων στο Σουμπιάκο σε μία σπηλιά, σε υψόμετρο 600μ., τρία χρόνια ο Άγιος μας θα ασκηθή. Εδώ θα γίνει μοναχός. Τρία χρόνια τελείας ησυχίας και απομονώ­σεως, μελέτης και προσευχής θα τον φέρουν πιο κοντά στον λατρευτό Νυμ-φίο τής καρδιάς του.

Εδώ θα υπόταξη την σάρκα δουλαγωγώντας το σώμα του σκληρά. Κά­ποτε μάλιστα το έριξε μέσα σε βά­τους και αγκάθια. Ή φήμη του γρήγο­ρα απλώθηκε στη γύρω περιοχή. Μο­ναχοί τής γειτονικής μονής του Βικο-βάρο τον ζητούν για ηγούμενο τους. Και επιμένουν, διότι ο δικός τους εί­χε αποθάνει. Ό Βενέδικτος υποχωρεί στην επιμονή τους. Όμως οι μοναχοί δυσανασχετούν με την αυστηρότητα τής καθοδηγήσεώς του. Έντονα αντι­δρούν. Σκέπτονται και νά τον δηλη­τηριάσουν. Ό Άγιος σώζεται θαυμα­τουργικά. Χωρίς αισθήματα πικρίας, ανεξίκακος προς όλους αναχωρεί.

   Καταφεύγει και πάλι στην προσφιλή του έρημο Σουμπιάκο για περισσότε­ρη αυτοκριτική και περισυλλογή. Ό Κύριος είναι δίπλα του, τον ενισχύει με πλουσιότερη θεία Χάρι και τον ευ­λογεί. Γιατί ο Όσιος του είναι ταπεινός και ενάρετος και υπομονητικός... Σαν μαγνήτης έλκει κοντά του πολλούς αν­θρώπους. Άλλοι έρχονται για τις συμ­βουλές του, άλλοι ζητούν νά ασκηθούν μαζί του. Ζήτησαν ακόμη νά μονάσουν και μερικοί νέοι από αριστοκρατικές οικογένειες τής Ρώμης, όπως οι ευ­γενείς Μαύρος και Πλακίδας. Ό Όσιος τούς εδέχθη.      Συνέλαβε δε και σχέδιο ειδικής έπιμελημένης φροντίδας. Ίδρυσε 12 μι­κρές Αδελφότητες από 12 μοναχούς ή καθεμία. 

Σε κάθε Αδελφότητα όρισε από ένα προϊστάμενο πού επέβλεπε την κατά Θεόν προκοπή κάθε μονα­χού και ενημέρωνε τον όσιο Βενέδικτο, πού ήταν ο πνευματικός πατέρας ό­λων. Άλλά και πνευματικό πρότυπο όλων ήταν ο Άγιος, από τον οποίον όλοι αντλούσαν διδάγμα­τα από την όσια βιοτή του, πού συνε-δύαζε άριστα τηνα­κρίβεια στα λόγια και στα έργα του. Ό Ό­σιος μεριμνούσε για τις υλικές και πνευ­ματικές ανάγκες των αδελφών. Δεν δίστα­ζε όμως κάποτε νά επιβάλλη και επιτίμια για την ωφέλεια ό­λων.

   Κλήρος όμως των οσίων είναι ο διω­γμός. Ό Βενέδικτος δέχεται και πάλι νέο πειρασμό. Συκοφαντείται φοβερά από τον φθονερό ιερέα Φλωρέντιο πού δεν άντεχε νά τον βλέπει μέσα σε τόση δόξα και εκτίμηση από τούς ανθρώ­πους. Ό Βενέδικτος, για νά σβήσει το πάθος τού Φλωρεντίου, αναχωρεί το 529 από το Σουμπιάκο και έρχεται στο όρος Κασΐνο της Καμπάνιας.

   Το 540 ίδρυσε εκεί μονή πού αριθ­μούσε 164 μοναχούς. Με την αγιότητα τού βίου του οδήγησε στον Χριστό και πολλούς κατοίκους της δασώδους αυ­τής περιοχής. Προικισμένος δε με χάρι­σμα θαυματουργίας ευεργετούσε συν­εχώς όλους. Εδώ ο Άγιος θα παραμείνει μέχρι το ειρηνικό του τέλος,  το 543-547 μ.Χ.

  Έξι ήμερες πριν κοιμηθεί, προαισθάνθηκε  το τέλος του.Παρακάλεσε τούς μαθητές του και τού ε­τοίμασαν τον τάφο. Και την τελευταία ήμερα τής ζωής του, επειδή είχε υψη­λό πυρετό, τον έφεραν υποβασταζό­μενο στον Ναό. Έκοινώνησε με κατάνυξη τα άχραντα Μυστήρια και έχοντας τα βλέμματα του στραμμένα στον ου­ρανό και προσευχόμενος έκοιμήθη. Ή ψυχή του οδηγήθηκε με λαμπρότητα και δόξα πολλή στον ουρανό, όπως απο­καλύφθηκε με σημείο σε δύο αδελφούς.

Ή Δύσις οφείλει ευ­γνωμοσύνη στον ό­σιο Βενέδικτο, διότι θησαύρισε στον «Κα­νόνα» του πολύτιμες υποθήκες γραμμένες με πολλή σύνεση και διάκριση πού αφο­ρούν τα θεμέλια τής λειτουργίας κάθε Κοινοβίου.Το Κοινόβιο ο όσιος το ονομάζει «σχολή πού διδασκόμαστε νά υπηρε­τούμε τον Κύριο».

Ας ακούσουμε τελειώνοντας υποθή­κες του από τις 12 βαθμίδες τού λόγου του περί ταπεινώσεως:

   «Ταπεινώση στην πράξη σημαίνει νά ασκείς υπακοή με χαρά, νά έξαγορεύης όλους τούς λογισμούς σου στον πνευματικό σου, νά συγκρατείς τη γλώσσα σου, νά χαίρεσαι όταν αδικείσαι, νά ευφραίνεσαι στην εφαρμογή των θείων εντολών, νά αισθάνεσαι κά­θε μέρα ότι λογοδοτείς για όλα μπρο­στά στον Κριτή». Ας έχουμε την ευχή τού οσίου Βενεδίκτου!

Η μνήμη του τιμάται στις 14 Μαρτίου.