Μιλούν οι άνθρωποι σήμερα για έρωτα. Μα για ποιον έρωτα μιλούν;

Μιλούν οι άνθρωποι σήμερα για έρωτα.

Μα για ποιον έρωτα μιλούν, όταν έρωτας σημαίνει μόνο σάρκα;

Εάν ο άνθρωπος δεν βυθομετρήση μέσα του την απουσία της θυσίας και της αυταπάρνησης που τρέφεται από την εγωκεντρική του διάθεση, δεν θα μπορέσει ποτέ του να καταλάβει τι είναι ο έρωτας. Και πόσο μάλλον να καταλάβει τι είναι αγάπη.

Τα ζευγάρια χωρίζουν και διερωτούνται «μα τι κάναμε λάθος; σε τι έφταιξα εγώ;»

Όταν μέσα σε μία σχέση προσπαθούμε να απολυτοποιήσουμε τις δικές μας ανάγκες, τις δικές μας επιθυμίες, τα δικά μας «θέλω», βάζοντας στην άκρη του άλλου τότε είναι φυσικό επόμενο η διάλυση αυτής της σχέσης η οποία θεμελιώθηκε στην σαρκική ηδονή και όχι στην κοινωνία των προσώπων.

Δεν είναι έρωτας η ηδονιστική σαρκική διάθεση που παράγεται και ικανοποιείται από κάποιο άλλο πρόσωπο.

Έρωτας είναι ο πόθος για τον άλλο ως πρόσωπο, ως ύπαρξη.

Είναι το δόσιμο άνευ όρων. Είναι η προσφορά σου στον άλλο χωρίς ασφαλιστικές δικλίδες. Δηλαδή μία κοινωνία προσώπων που δεν υπάρχει ο φόβος της προδοσίας, που δεν υπάρχει χώρος για αμφιβολίες, που δεν στεριώνει η μιζέρια, που δεν χάνεται ποτέ η συγχώρεση.

Μιλούν οι άνθρωποι σήμερα για έρωτα. Αλλά μιλούν για κάτι άλλο. Αναφέρονται τις πιο πολλές φορές στο πάθος της σάρκας τους, στην ανικανοποίητη διαστροφή τους, στην διαφημιζόμενη σεξομανία. Πουθενά λόγος για σεβασμό, για αλληλοπεριχώρηση, για την γοητεία του «όλα ή τίποτα».

Ερωτευμένος είναι αυτός ο οποίος κάνει την υπόστασή του υπαρκτική μετοχή στην αλληλοπεριχώρηση της ζωής. Αυτός είναι μόνιμα ερωτευμένος. Γιατί ζει μέσα στον έρωτα της Ευχαριστίας και όχι της αχαριστίας. Ζει αυτήν την προοδευτική παραίτηση του εγώ του και την αυτοπροσφορά ως φυσική ανάγκη.

Ο έρωτας δεν πρέπει να μας σκανδαλίζει. Διότι τότε έχουμε λάθος έννοια γι’ αυτόν. Μάλλον έχουμε πέσει και εμείς θύματα της ψευτοκουλτούρας του σεξ και των προβαλλόμενων ερωτοτροπιών της διαστροφής και της ρηχότητας.

Και γι'αυτό το λόγο οι άνθρωποι είναι και νιώθουν μόνοι. Γιατί διέστρεψαν τον έρωτα. Νόθευσαν την σχέση.

Ο ερωτευμένος ζεί μέσα από τον άλλον και όχι από τον άλλο. Η διαφορά είναι τεράστια.

Μην ονομάζουμε λοιπόν έρωτα το κάθε τι που κάνει την ζωή μας από ουράνια, πεζή.

Διότι ο έρωτας είναι ποίηση, είναι η κλήση να ζεις όχι ως ύπαρξη αλλά ως σχέση.

Και γι’αυτό και η κατανόηση του Θεού μπορεί να επιτευχθεί καλλιεργώντας μία σχέση μαζί Του και όχι με νοησιαρχικές και νομοτελειακές διαδικασίες.

Ο έρωτας είναι πολύ ιερός για να μιλούμε γι’αυτόν...τόσο χυδαία.

αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος