Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Κυριακὴ Θ΄ Λουκᾶ:Ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὴν σωτηρία μας εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀφροσύνη!



φρων πλούσιος τς σημερινς παραβολς ταν στ χρόνια μας λλην πολίτης. Δν ταν διαίτερα πλούσιος, λλ ταν σίγουρα φρων. Εχε χρήματα στν κρη κα λαχταροσε ν τ πολλαπλασιάσ μ εκολο τρόπο. μότροπός του στν παραβολ σκέφθηκε ν γκρεμίσ τς ποθκες του, γι ν κατασκευάσ μεγαλύτερες: «καθελ μου τς ποθήκας κα μείζονας οκοδομήσω». Ατς μως σκέφθηκε ν πενδύσ τ χρήματά του: «καθελ μου τς ποταμιεύσεις...» κα τς «καθελε»! 
Τν θάμπωσαν τ εκολα κέρδη το χρηματιστηρίου, πο το ποσχέθηκαν γχώριοι κα διεθνες πατενες, νθρωποι τς οκονομίας κα τς πολιτικς, δόλιοι κα παίσιοι, πο νθρωποι δν λογιονται. Κα τ χρήματα δόθηκαν· κα τ χρήματα πάρθηκαν· κα τ χρήματα κλάπησαν· κα τ χρήματα χάθηκαν.

Κα μετ ρθαν τ δάνεια κα ο πιστωτικς κάρτες. Κα σκέφθηκε: «καθελ μου τς πιστωτικς κάρτας κα πλείονα γαθ ποκτήσω»...Κα τ πέκτησε. Κι μαζ μ τν ριθμ τν καρτν κα τ μέγεθος τν δανείων, πλήθυνε κα φροσύνη του!
Κα μετ ρθαν τ συνθήματα: «Λεφτ πάρχουν!». Κι φτασε μέσα στν πορωμένη του φροσύνη ν πιστέψ εκολα, γιατ νάγκη του ταν πάντοτε τ εκολα χρήματα. λλ’ μως δν πρχαν πλέον οτε λεφτά, οτε μετοχές, οτε γενήματα, οτε κέρδη, οτε ποθκες.
σωφροσύνη εναι μεγάλη ρετή. Εναι ατ πο συγκρατε τν ρμ τς κτητικς μας διάθεσης, συνεργε στ χρήση το μέτρου σ λόγια κα πράξεις, συμβάλλει στν πιθυμία σων οκοδομον πνευματικά, ποτρέπει τ πρεπ, υθμίζει τς καλς σχέσεις το νθρώπου μ τν Θε κα τος συνανθρώπους του. Σωφροσύνη εναι σύνεση, φρονιμάδα, σοφία, ρθ κρίση, στοιχεα πο δν εχε οτε πλούσιος τς παραβολς, οτε σοι ποτίμησαν στν χώρα μας τ γνώμονα το μέτρου καί, θέλοντας τ πολλά, χασαν κα τ λίγα.
φρων δν εναι παραίτητα πλούσιος, λλ καθένας πο διαφορε γι τ σπουδαα. Κα σπουδαα σίγουρα δν εναι σα χουν μερομηνία λήξεως σ ατν τν κόσμο, σπουδαα σίγουρα δν εναι τ μάταια κα προσωρινά. διαφορία γι τν σωτηρία μας εναι μεγαλύτερη φροσύνη, δ φροντίδα γι’ ατν ναδεικνύει τν συνετό. φρων τς παραβολς ξερε τι θ πεθάν, λλ ταν μέριμνος γι τ πότε. Πιθανολογοσε τν μέρα πο θ γκατέλειπε τν κόσμο σύμφωνα μ να γενικευμένο προσδόκιμο ζως. Κα θάνατος ρθε ξαφνικά, ταν σχεδίαζε ν πεκτείν τς ποθκες κα ν διασφαλίσ περισσότερο τ γαθ πο εχε μαζέψει.
ταν προετοιμάζουμε αυτος γι τν λλη ζωή, τότε σίγουρα προσπαθομε ν παγκιστρωθομε π σα μς περιορίζουν σ ατν τν ζωή. σο γωνιομε μως ν τ πολλαπλασιάσουμε, τόσο δενόμαστε μ να κόσμο πο ναπόφευκτα κα νεπιστρεπτ θ παρέλθ.
,τι σχεδίαζε φρων πλούσιος ταν κ το φόβου τς βεβαιότητος. Κάναμε λάθη ς πολίτες, ς κοινωνία. Μείναμε μ τ λίγα, μ τ λιγότερα, μ τ λάχιστα. δο λοιπν καιρς σωφροσύνης στν ποχ τς βεβαιότητος. Κι ν τ χάσαμε λα, τολάχιστον ς κρατήσουμε τν σωφροσύνη σύμμαχό μας στ βέβαιο παρόν, στ βέβαιο μέλλον, που να πργμα εναι βέβαιο, θάνατος.
ς μν μς φοβίζ, γαπητοί μου, περχόμενος θάνατός μας. Ατν φοβήθηκε πλούσιος τς παραβολς κα ποδείχθηκε νόητος, γιατ ποτίμησε τ καιρον κα προσδόκητον κα πρόβλεπτον κα ναπάντεχον το τέλους, πο δια ζω μς διδάσκει. Εμαστε χριστιανο κα καλεσμένοι ν ζομε μ τν Χριστό, πο νίκησε τν θάνατο. Πόσος χρόνος μς μεινε; Κάναμε συμβόλαιο μ τν Θε γι τ χρόνια το βίου μας; Πόσος σφαλς εναι μέσος ρος κα τ προσδόκιμο ζως, ταν καθημεριν νατρέπονται «ν μι οπ» τ πάντα γύρω μας; ν πλούσιος μετανοοσε, θ λλαζε σως κάτι, παραίτητα χι τν λευση το θανάτου. Θ λλαζε τν διο του τν αυτό. Θ μενε στν στορία ς σώφρων. Κα θ δίδασκε σ λους τι, κα στν λίγο χρόνο πο το μεινε, κατόρθωσε ν περάσ π τν φροσύνη στν σωφροσύνη, π τν νοησία τς ματαιότητος το κόσμου στ σύνεση τς πιμέλειας τς ψυχς του. 

π. Στυλιανός Μακρής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...