Μια σκιά στον χωροχρόνο...

Περίεργο φαινόμενο ἡ σκιά...Νὰ τὴν πατήσῃς δὲν μπορεῖς, κι ὅμως ἀπὸ τὰ πόδια σου δὲν ξεφεύγει...Ἀν προσπαθήσῃς νὰ τὴν πιάσῃς, χάνεται στὰ χέρια σου...Ἐνῷ εἶναι σκότος, εἶναι ὀρατὴ...Εἶναι ἀπουσία φωτός, κι ὅμως δὲν ὑπάρχει δίχως ἐκεῖνο...

Τὸ φοβᾶται, ἀλλὰ δὲν κάνει χώρια του, μολονότι, ἂν ἐκεῖνο σβήσῃ, αὐτὴ ἁπλώνεται στὸ ἄπειρο! Κι ὅπου ἐκεῖνο πηγαίνει, αὐτὴ ξεγλυστρᾶ στὴν ἄλλη μεριὰ...Εἶναι ταχύτατη...ὅσο καὶ τὸ φῶς! 

Μόνο τότε ἡττᾶται· ὅταν τὸ Φῶς ἀκτινοβολῇ μέσα ἀπὸ τὸ ἀντικείμενο ἢ τὸ πρόσωπο...ὅπως στὶς εἰκόνες τῶν ἁγίων μας...

π. Στυλιανός Μακρής